at long last... kudos!!!

*sigh*
hhhaaayyyy...
many thanks to my bebeh drew...
na kung hindi dahil sa kanya e hindi ako mahihikayat na mag-blog...
dala na rin siguro ng pagka-inggitera ko kaya meron na din akong blog.
hehehe
mejo matagal na din akong nakikibasa ng blog ng may blog.
kasi nabibilib ako sa kanila dahil ang galing nila magsulat...
na kaya ng "powers" nila na i-divulge ang kanilang mga personal experience online.
i once tried to make one for myself... oo... nagtangka ako... kasagsagan pa ng fad noon... jologs ko nga daw kasi sa multiply at friendster pa. hehehe well unfortunately, i cannot make a career out of it. wehehe
tamad lang talaga siguro ako.
seriously, hindi ko alam at hindi magsink in sa akin kung bakit gusto ko nga magkaron ulit ng blog... shucks! loser! :(
hindi ko alam kung dahil ba sa umuulan sa labas at wala akong magawa idagdag mo pang rest day ko ngayon, o dahil nga nainggit lang ako?
oo, kumplikado ako magisip. madami akong tanong... hindi naman lahat nasasagot.
mahilig din akong magsulat, oo kahit ayaw mo maniwala. pero hindi para i-publish para mabasa ng maraming tao.
dati kasi, i hated the idea of having a lot of people reading something i have written. lalo na kung sa diary... heller?!? diary nga e...
pero ngayon, as i write the last part of this entry, i have come to a realization that it would also be good to have a "pensieve" (hence the name) to house most, if not all, of my thoughts and memories... so why not give it a shot, right? i won't lose anything anyway...